GGD sponsor conferentie Making Waves to Advance School Attendance
Op 5,6 en 7 oktober vindt de conferentie Making Waves to Advance School Attendance plaats in Egmond aan Zee. Organisator INSA is een wereldwijde organisatie die zich inzet voor het bevorderen van schoolaanwezigheid en het terugdringen van schoolverzuim. Een groot aantal jongeren levert zelf een bijdrage aan deze conferentie.
Had iemand maar eens met mij gepraat en écht naar me had geluisterd. Ik voelde me een buitenbeentje, begreep niet wat er met me aan de hand was en dacht dat alles aan mij lag
(Anoniem, 22 jaar)
GGD Hollands Noorden vindt het ook belangrijk dat schoolverzuim wordt terug gedrongen. Dit doen wij onder meer via ons eigen samenwerkingsproject met scholen: MAZL. Omdat het belangrijk is om jongeren zelf te betrekken, sponsoren wij voor twee jongeren verblijf, reiskosten en conferentiediner tijdens deze conferentie.
Maudy Kerssens, beleidsmedewerker Jeugd, heeft zich opgegeven voor deze internationale conferentie. “Ik heb er veel zin in. Het is bijzonder dat dit maatschappelijke thema niet typisch Nederlands is, maar speelt in allerlei landen. Ik zet me al sinds 2015 actief in voor samenwerkingsprojecten gericht op schoolverzuim in alle drie de regio’s, zowel op het VO als op het MBO. Ik trek hierbij intensief op met Irma de Wit van het SWV VO Noord-Kennemerland. Zij is ‘co-chair’ oftewel van deze conferentie. Ze is er al maanden mee bezig en ik ben heel benieuwd hoe zij dit oppakt.”
Over MAZL
“MAZL staat voor Meer Aandacht voor de Ziekgemelde Leerling. Daar zou je nog Vroegtijdig aan toe kunnen voegen. Dus aandacht vóórdat problemen groter worden of zelfs escaleren. Ons mantra daarbij is ‘Aandacht vanuit zorg, niet vanuit controle’. Het wel of niet ziek zijn staat niet ter discussie. De boodschap is: je wordt gemist, wat is er aan de hand? Heb je hulp nodig, weet je die te vinden? Wat is er nodig om (weer) naar school toe te komen, wat kan jij zelf en wat kan school daar aan bijdragen?”
Het verschil maken
“Ik sprak ooit een 22-jarige jongen. Hij had een autismespectrumstoornis en was ‘thuiszitter’ geweest, wat betekent dat hij een tijd lang niet naar school was geweest gedurende zijn jeugd. Ik vroeg toen aan hem: wat zou jou nou geholpen hebben in die periode? ‘Ik had gewild dat iemand maar eens met mij had gepraat en écht naar me had geluisterd. Ik voelde me een buitenbeentje, begreep niet wat er met me aan de hand was en dacht dat alles aan mij lag’, was zijn antwoord. Dit maakte veel indruk op me. Zoveel verschil kun je maken door vroegtijdig in te grijpen, jongeren te laten merken dat je ze ziet staan en hen een luisterend oor te bieden.”
